Sofrologia została powołana do życia w 1960 roku, przez hiszpańskiego neuropsychiatrę, Alfonso Caycedo. Praktykował on wtedy w jednym z madryckich szpitali, poszukując sposobów leczenia pacjentów dotkniętych głębokimi traumami i znajdujących się w depresji.
Wyraz sofrologia pochodzi ze starożytnej greki:
SOS – harmonijny, « zdrów i cały », zbalansowany PHREN – umysł, świadomość LOGOS – badanie, nauka
Podczas I Międzynarodowej Konferencji Sofrologicznej w 1970 roku, Caycedo oświadczył:
« Sofrologia: 1. jej intencją jest badać ludzką swiadomość w sposób naukowy 2. jest zarazem filozofią, jak i sposobem na życie 3. jest tak terapią, jak techniką rozwoju osobistego ».
Caycedo badał ludzką świadomość i sposoby odmieniania jej stanów i poziomów. Przyglądał się hipnozie klinicznej, fenomenologii, treningowi Jacobsona, jak również treningowi autogennemu Schultza. W późniejszym czasie odbył podróż do Azji, aby zgłębiać jogę, tummo (medytacja buddyzmu tybetańskiego) i japoński ZEN.
Jednym z filarów sofrologii pozostaje fenomenologia, kluczem jest doświadczanie, bez sugestii, osądzania i oczekiwań.
Jedne z podstawowych koncepcji, którymi kieruje się sofrologia, to:
– postawa nieosadzająca – spójrz na wszystko spojrzeniem tak neutralnym, jak tylko jest to możliwe, nie aplikuj zdobytej wcześniej wiedzy, ani doświadczeń
– umysł początkującego – spójrz na świat oczami dziecka, przyjmij go takim, jakim jest, bez osądzania
– akceptacja – przyjmij rzeczywistość i otoczenie wokół, takie, jakie są, bez oceniania, bez utartych poglądów i przyjmowania gotowych założeń
Codzienna praktyka sofrologii ma na celu osiągniecie stanu harmonii 🙏pomiędzy ciałem, umysłem i naszą duchową stroną.
Drzwi do zmiany, można otworzyć tylko od wewnątrz 💫💞